Meerdere weblogs heb ik geschreven en daarbij ook prachtige foto’s maar door het trage internet is het me niet gelukt om deze te plaatsen. Helaas. Maar dat wil niet zeggen dat er de afgelopen weken niets is gebeurd.

Ik heb heel wat uurtjes in de studio doorgebracht, achter de draaischijf, spelen met decoraties, ovens vullen, glazuur  proeven maken en alles wat erbij komt om  nieuw werk te ontwikkelen. Maar ook heb ik ruim de tijd genomen om rond te kijken in de magische wereld van het Jingdezhen porselein.

Regelmatig stapte ik op de fiets om bijv. een paar uur rond te kijken in de werkplaats van de grote potten draaiers. Menshoge potten worden  daar in delen op elkaar gezet en daarna beschilderd. Of bij de bedrijfjes waar ze porseleinen platen maken. Een paar mannen make  in een half uurtje tijd een plaat van 1 x 2 meter. Met behulp van een stok rollen ze het porselein uit. Wij zijn al tevreden als we een gelijkmatige lap klei van 50 x 50 cm kunnen maken. Of die ragfijne transparante kommetjes. Tot op de gram afdraaid en ook na het stoken nog perfect rond.Het gaat hier allemaal in de overtreffende trap.

Dat gaf mij ook de nodige energie om er op los te experimenteren. Ik heb vanuit massieve stukken porselein kommen gedraaid, ik ben bezig geweest met de eigenschap van het vervormen van porselein, ik heb gezocht naar hele fijne structuren en grove lijnen. Kortom het was een vruchtbare tijd. Ik ben gekomen met een leeg hoofd maar vertrek met een hoofd vol ideeën en plannen.

Op de laatste dag lukte het zelfs nog om alles gestookt uit de diverse ovens te krijgen. Er zijn stukken bij die je verwonderen en blij maken, er zijn stukken bij die teleurstellen maar er zijn ook stukken bij die je weer verder op weg helpen. We gaan nu reizen door China met een koffer vol porselein. De rest komt dit najaar mee met het transport.

Nieuwsgierig naar het resultaat? Dit najaar of volgend voorjaar ga ik een China presentatie maken om mijn ervaringen te delen en mijn 25 jarig bestaan als keramist vieren. Ik houd jullie op de hoogte.

Gisteren mijn afscheid van Sanbao. Ik heb een lezing gegeven en een demonstratie van mijn werk. Als afsluiting een feestje met bbq.

Wat zal ik Sanbao gaan missen, de prachtige locatie, de fijne studio, zoveel soorten porselein maar vooral Xiao Lin, May, Olive, Li, Celine, Wenying, Yuolin, Lizhen, Xie xie en natuurlijk mijn Nederlandse studio maatje Linda.

De keramiek familie is weer verder gegroeid. Deze keer met een Chinese tak. In volle bloei.

Mijn kennis over China was tot een paar maanden geleden beperkt. Natuurlijk had ik het een en ander gelezen over de gruwelijkheden in de jaren zestig en in het nieuws hoorde ik regelmatig berichten over de expansiedrift  van China. Ook werd ik gewaarschuwd voor het eten: hond, kat, kikkers etc. en de tafelmanieren zoals boeren, slurpen en smakken.

Maar wat zijn nu eigenlijk mijn eigen ervaringen?

Vorige week ging ik in mijn eentje op de fiets naar de stad. Onderweg stapte ik regelmatig af om me te vergapen aan de Chinese keramiek: een hele binnenplaats vol met mensgrote  handgedraaide potten. Winkels vol met kleine  transparante porseleinen kommetjes, verfijnd beschilderd of ingekerfd, prachtig aangelicht en stijlvol gepresenteerd.

Bij een winkel vol met theepotjes kon ik de verleiding niet weerstaan en stapte naar binnen.
Mijn Chinees gaat nog steeds niet verder dan Ni hao, en xie xie (dankjewel) dus communiceren gaat via de spraak vertaler van de telefoon. Dat is hilarisch want er wordt Chinees ingesproken en een blikkerige stem vertelt je dan bijvoorbeeld  dat je welkom bent.
Vervolgens werd ik gevraagd om er bij te komen zitten om deel te nemen aan de thee ceremonie. Met kokend water worden alle kopjes schoongespoeld (in de tafel zit een soort zeef) en in minuscuul kleine kopjes wordt thee geserveerd.  Met respect leegdrinken en pas als je een slokje thee achterlaat kan de ceremonie beëindigd worden maar het duurde even voordat ik me dat herinnerde. Toen ik door liet schemeren dat ik het kopje zo mooi vond werd het kopje ingepakt en kreeg ik het als kado mee. Wat een bijzondere ontmoeting.

Ook de maaltijden in Sanbao, waar ik verblijf leveren bijzondere ontmoetingen op. Het is echt een internationaal centrum waar keramisten uit de hele wereld verblijven. We eten met elkaar aan grote  tafels waar allerlei gerechten op grote ronde schijven voorbij komen. Wat een rijkdom aan voedsel. Zoveel verschillende gerechten en zo ontzettend lekker! Ik wist niet dat er zoveel  tofu soorten waren. Er is echt een enorme diversiteit, maar aan een gerecht ontkom je hier niet. Ontbijt, lunch, diner: rijst, rijst, rijst!

Het werk in de studio gaat lekker. Ik ben er veel en hard aan het werk. Vorige week konden we de eerste serie proeven wegbrengen naar de public kiln. Dat zijn grote ovens in de stad waar iedereen gebruik van kan maken. Spannend!!!!!

We mochten zelf de oven vullen ( nee, de bloemetjes op de oven plaat eronder zijn niet van mij, ik doe wel veel experimenten maar draaien blijft mijn passie).

Na een stook op 1320 graden konden we het werk ophalen. De resultaten zijn zeker bemoedigend dus ik ga aan de slag met iets grotere stukken.

Tsja, waar stonden mijn werkstukken ook alweer?

En zo wordt het dan vervoerd.

Volgende keer foto’s en verslag van mijn eigen porselein proeven.

Ellen

Dit jaar ben ik 25 jaar werkzaam als keramist. En de liefde voor klei is onverminderd groot. Maar ook een goed moment om tijd te nemen voor vernIeuwing en te blijven “spelen” met klei. Jingdezhen is de hoofdstad van het porselein. Als dat geen uitdaging is……..

Velen hebben me gevraagd wat mijn plannen waren voor deze artist-in-residence. Ik heb steeds gezegd: ik wil er naar toe gaan met een “leeg hoofd”. Geen plannen, geen ideeën zodat er volop ruimte is voor wat er op me afkomt. Ik kan inmiddels wel stellen dat mijn hoofd bijna explodeert. Zoveel ideeën, het gaat maar door. Heerlijk. Zo moeilijk als het is om in je eigen atelier los te komen zo gemakkelijk is het hier. Hoe is het spreekwoord ook alweer: Verandering van spijs doet eten. Ik heb blijkbaar heel veel trek!

Werken met porselein is geweldig. Het materiaal houdt het midden tussen stevige stopverf en modder. Als je de porselein voorbereidt is het snel te stug maar zodra je water toevoegt bij het draaien zakt het in elkaar. Maar wat een prachtig spul. Zo wit, zo sterk, zo puur.

Bij het werken laat ik me leiden door het materiaal. Ik maak steeds series van 5,of 6.

Veilig begonnen met vormen die ik al ken en die me goed liggen. Maar de uitstapjes naar nieuwe werk kwamen al snel.  Graag werk ik met “foutjes” die ik gebruik om volgende stappen te zetten: de klei scheurt of hangt scheef. Eigenlijk niet blij maar ook: Hoe mooi eigenlijk als je er nog eens naar kijkt, een slag draait, of herhaalt.

Voor mij moeten er ook altijd strakke vormen in het werk zitten. Een mooi kader waarbinnen de chaos mag plaats vinden. En natuurlijk het element van het ondersteboven zetten van het werk. Of uit het midden. Daar kan ik nog geen genoeg van krijgen.

Ben ik de eerste avond nog terug gegaan naar de studio om het werk af te dekken (stel je voor dat het teveel uitdroogt). Inmiddels moet ik daar hartelijk om lachen. Tsjonge, jonge wat kan het hier regenen. Dagen achter elkaar. Alles is klam. Het is hier gemiddeld 25 – 30 graden maar ik krijg mijn schone was niet meer gedroogd. Laat staan dat het porselein wil drogen.  Tropisch regenklimaat.

Dank voor de vele reacties op mijn blog. Heerlijk om te lezen. Facebookers kan ik helaas niet beantwoorden, want Facebook, Google, en Gmail is verboden. Maar echt waar,  je kunt ook zonder.

Als echte Chinese heb ik nu Wechat: een combinatie van app, bol.com, veiling, Facebook en email tezamen. De chinezen leven met de telefoon in hun hand en zo heb ik al een van mij keramische  objecten verkocht aan de vrouw van de burgemeester van Jingdezhen. Hoe? Wechat!

En tot slot een filmpje: Blog2-Video

Ja, ik zit toch wel heel graag met mijn handen in het porselein dus daarom heeft het eerste verslag wat op zich laten wachten.

Nog geen week geleden stond mijn koffer met werkkleding klaar in Delft. Na een lange vliegtocht die wat spannend begon doordat twee uur voor vertrek uit Delft de vlucht geannuleerd bleek, ben ik aangekomen in Shanghai. Wereldstad met veel moderne architectuur. Maar bij een kijkje in een achteraf steegje waan je je 40 jaar terug.

Allereerst op zoek naar het Shanghai museum. Niet moeilijk te vinden dacht ik, maar wat ik voor de entree van het museum aanzag, bleek het openbaar toilet. Tsja die Chinese tekens zijn nog volstrekt onduidelijk voor me. Maar de mensen zijn heel aardig en behulpzaam.

Hier in Sanbao waar ik de dag erna arriveerde is Xiau Lin mijn werkplaats assistent. Zijn Engelse kennis heeft hij opgedaan door het lezen van keramiek boeken en overal zegt hij “Ja” op en lacht heel vriendelijk. Dat levert zo nu en dan hilarische situaties op: “Xiau Lin weet jij welke klei ik moet kiezen?” En Xiau Lin roept enthousiast: ” Jaaaaa! ” maar hij is ontzettend aardig en slurpt alle keramische kennis die je doorgeeft op. Hij is echt een fijne hulp om je weg te zoeken in dit porselein paradijs.

De eerste morgen heb ik doorgebracht in de stad. Overal is keramiek, stoplichten, trottoirs, lantaarnpalen, etc. We hebben rondgekeken bij allerlei bedrijfjes die iets te maken hebben met klei: mallen makers, decal shop(plakplaatjes voor keramiek), winkels vol met emmers glazuur (in Nederland gelden daar hele andere regels voor), mensen die de hele dag in de buitenlucht glazuur spuiten en de public kills waar iedereen zijn werk kan laten stoken. Ik keek mijn ogen uit. We sloten af met een wandeling over de antiekmarkt waar ze kleine scherfjes porselein voor een vermogen aan je willen verkopen want het woord antiek moest je maar wat ruim uitleggen volgens Xiau Lin. Maar gelukkig ook prachtige oude stukken

Vol van alle indrukken terug naar het rustige Sanbao en dan eindelijk zelf aan de slag.

Daarover de volgende keer

Op uitnodiging van het Sanbao International Art Institute verblijf ik van 20 mei – 21 juni als artist-in-residence in China. In deze werkperiode zal ik me voornamelijk richten  op onderzoek en experimenteren met porselein. Sanbao ligt aan de rand van de Jingdezhen, waar ooit het wereldberoemde keizerlijke porselein gemaakt werd.  Deze traditie wordt ook nu nog voortgezet. Het is een geweldige kans om een aantal weken onder te dompelen in de magische wereld van het porselein.